
روی سخن ما در اینجا با آن مسئول محترم نیست، بلکه با
کسانی است که به هر دلیل میخواهند خود را طراح نظریة دولت زمینهساز و
مبتکر نگاه راهبردی به موضوع مهدویت جلوه دهند؛ اگر چه با خرج کردن از
جایگاه و موقعیت مسئولان بلند پایه نظام جمهوری اسلامی باشد.
شاخصههای
رویکرد مهدوی در دوران پیش و پس از پیروزی اسلامی در ایران کاملاً با
یکدیگر متفاوت است. تا پیش از اوجگیری نهضت امام خمینی(ره) شاخصههای
رویکرد غالب مهدوی عبارت بودند از:
1. توجه به امام مهدی(ع) تنها به
عنوان «منجی موعود» و نجاتبخشی که در آیندهای نامشخص میآید و به همة
دردها، رنجها و نابرابریهای بشر پایان میدهد؛
2. تمرکز نگاه بر «عصر ظهور»، بدون داشتن هیچ چشمانداز روشنی برای اصلاح امور و بهبود وضع جامعه در «عصر غیبت»؛
3.خلاصه شدن «وظایف منتظران» در دعا برای تعجیل فرج و نزدیکتر شدن ظهور منجی موعود؛
4. تأکید صرف بر «ولایت ورزی» (تولی) و غفلت از موضوع و مفهوم «برائت جویی» (تبری) از مظاهر کفر و شرک و نفاق در عصر حاضر.
حضرت
امام خمینی(ره) با طرح دیدگاهها و نظرات بدیع خود، باب جدیدی را در حوزة
مهدویت و انتظار گشود و شاخصهای رویکرد مهدوی را دستخوش دگرگونی و تغییر
اساسی ساخت. مطالعة اقوال و آثار ایشان نشان میدهد که بر اساس دیدگاه
ایشان این شاخصهها عبارتند از:

ادامه مطلب ...