شفاعت فاطمه در آن روز حتمی است!

 

در آن روز سخت که «لکل امرء یومئذ شأن یغنیه» [1] برای هر کس آنچنان گرفتاری است که بخود مشغول است. تنها فاطمه است که به فکر هواداران خویش است.

او در میدان قیامت حرکت می کند تا به محازات عرش الهی می رسد، عرش به لرزه درمی آید... از طرف خداوند پیامی در می پیچد که: ای محبوبه من و ای دختر حبیب من، هر چه می خواهی داده می شود. شفاعت کن پذیرفته می شود... 

فاطمه می گوید: «الهی و سیدی! شیعتی و ذریتی و شیعتی و شیعه ذریتی و محبی ذریتی» 

خدای من! شیعه و فرزندانم، و شیعه و پیروان فرزندانم و دوستدارانشان را دریاب.

آنگاه، ندایی در فضای قیامت می پیچد که: کجایند فرزندان فاطمه! کجایند دوستداران فاطمه و دوستداران فرزندان وی؟ هواداران همه پاسخ می دهند. آنگاه فاطمه پیشاپیش، آنان را به سوی بهشت هدایت می کند [2] .

فاطمه به این بسنده نمی کند و اگر افرادی باشند که به واسطه اعمالشان نتوانسته باشند پاسخ بگویند یا از راه مانده اند. فاطمه اندکی درب جهنم توقف می کند و می گوید: «الهی و سیدی سمیتنی فاطمه و فطمت بی من تولانی و تولی ذریتی من النار و وعدک الحق و انت لا تخلف المیعاد» خدایا، مرا فاطمه نام نهادی تا هوادارانم و کسانی که ولایت ذریه ام را پذیرفتند از آتش حفظ کنی، وعده تو حق است و هرگز خلف وعده نمی کنی.

خداوند، گفتار فاطمه را تصدیق می کند، مجددا از فاطمه می خواهد تا شفاعت کند تا مقام فاطمه نزد پیامبران و فرشتگان و آدمیان روشن گردد. [3] .

شفاعت فاطمه در آن روز عام و شامل و حتمی است [4] و شرط آن، محبت فاطمه است، اما محبتی که مخفیگاه قلب را شکافته باشد و در میدان عمل تجلی کرده باشد.

لذا پیامبر (ص) در مورد شفاعت فاطمه (ع) فرمود:

دخترم فاطمه در قیامت بر مرکبی از نور سوار است سمت راست وی هفتاد هزار فرشته و دست چپش هفتاد هزار فرشته و پشت سرش هفتاد هزار فرشته در حرکتند، و زنان مومن امتم را به سوی بهشت رهبری می کند، زنانی که نماز پنجگانه شان را بخوانند، روزه شان را بگیرند و حجشان را بگذارند، و زکاتشان را بپردازند و از شوهرشان فرمان برند و عشق علی را نیز پاس دارند، اینان با شفاعت دخترم به بهشت درمی آیند زیرا او سرور زنان جهان است [5] .